Después de 6 horas en coche de Ranthambore a Agra, hemos llegado a uno de esos momentos importantes del viaje, nos presentamos delante del Taj Mahal, una de las siete maravillas del mundo. Nos ha fascinado! Es sin duda, el monumento más espectacular que hemos visto en nuestras vidas, la construcción del hombre más impactante. Grandioso, blanco y resplandeciente se erige en la explanada, rodeado de jardines. Es una construcción de una simetría y unas proporciones perfectas, que le confieren un equilibrio y una elegancia, majestuosas. Majestuosa, esa la palabra que encaja y describe a la perfección esta maravilla.
Hemos estado cerca de cuatro horas contemplándolo sin cansarnos, de hecho cuando íbamos saliendo, costaba no girarse para volver a verlo.
A todo esto, para entrar en el recinto, hemos tenido que dejar tanto la maleta pequeña donde llevamos todo lo de valor, como la grande con la ropa y demás en el coche de Raj, nuestro conductor. Hoy era el último día con él y mentiríamos si dijéramos que no veíamos clara la jugada… De repente, lo tiene todo. En su coche nuestras seis mochilas, con todo ( excepto pasaporte y tarjetas que llevamos escondidos ). Si nos la hace, vaya traje… A las 7 hemos llegado al punto de encuentro y allí estaba, con una sonrisa y preparado para la despedida.Unas fotos, unas frases en su libro de visitas, la propina y hasta siempre… Continuamos el viaje.
Esta noche hemos realizado el trayecto Agra – Varanasi en un tren nocturno. Ha sido toda una experiencia, pero esta, esta ya es otra historia…
Estoy de acuerdo con vosotros. Hay que verlo! Es muy difícil explicar las sensaciones delante de esta maravilla.
ResponderEliminarUn beso fuerte y a seguir disfrutando!
Hola a los tres;
ResponderEliminarHe encontrado vuestro blog por casualidad y no sabeis la envidia que me dais. Si os hubiera conocido organizando esta experiencia me hubiera gustado unirme a este impresionante viaje, y sobre todo porque la explicación de porqué lo hacéis es como leer mi pensamiento de cada día.
Espero disfruteis mucho y poder realizarlo en algún momento no muy lejano.
Un saludo.
Sofia.
No veas con la chofiboom.Lo que esta claro es que no dormiria sola como ahora.
ResponderEliminarGrande chavales...pero queremos fotos tambien de lo que no se ve....esa habitacion de tigre, esos manjares exquisitos...
ResponderEliminarA disfrutar y un abrazo desde Germany
Veg que ses barbes comencen a apareixer...
ResponderEliminarPer contrarestar sa gran enveja que me feis amb aquestes fotos i aquests relats, vos diré que ja tenc barco i casa per Sant Joan...Ciutadella i es pla vos anyorarà.
Amem si vos deixau de criket e histories i mos duis qualque informe de qualque indio per el Mallorca.
una aferrada
PD: al sopar d'enginyers, cap friki a la taula...
Impresionante...
ResponderEliminarSilvia.
Por cierto! Noviembre, Argentina.... interesante ;)
ResponderEliminarHablaremos más adelante
Silvia
ESPECTACULAR Y GRANDIOSO como vosotros,en la foto con los nativos os faltó el Kurta,el comentarista cada vez relata mejor,quizá descubra una faceta de escritor, seguid colgando fotos nos hace un poco participes de este viaje y os sentimos mas cercanos. Besos.fdo. Una Incondicional
ResponderEliminarSi, Elenita, es una sensación de estar delante de algo realmente grande, díficil de explicar. Solo me pasa algo parecido con el Coloseo.
ResponderEliminarSofia, estamos muy contentos de que te guste. Nos ha hecho mucha ilusión tener a una seguidora a quién no conocemos. En 6 meses estamos en tu continente, asi q quien sabe.
Calafat, no me xerris de Ciutadella, q encara haurem de pegar un bot.. Fitxatge indio no ho crec, no tenen sang, alerta q no duguem un nepali..
Y un abrazo para los anónimos
Calafat, per favor no me tornis a recordar lo de sant joan, que me puc venir abaix en qualsevol moment...jejeje. De totes formes, no mos descartis tan prest. Lo d'es sopar gran passa enrera.
ResponderEliminarDavor, tot tendrá es seu moment...
Saludos al resto
Guapos!!! que xulo tot! pero estic d'acord amb en Davor, volem veure les fotos de veritat! jeje
ResponderEliminarveig molt pèl per les cares ja! ánimo viajeros!!! molts petons
Chavales: Este es uno de los primeros hitos de vuestro viaje, y como mandan los canones lo celebraré hoy con una buena torrada( ya sabes Jaume, flequillo, araña....jejeje) a vuestra salud!!!!, el próximo hito espero que sea el himalaya!!!!! ese se merecerá una mariscada!!!!
ResponderEliminarInyakiiii, soy juana, me tienes intrigada con tu reto d altura. Ya vuelvo a tener ordenador. Me explotó el disco duro o algo d eso. Cuántos kilos has perdido, queridito? No me lo digas, primer episodio d caquitas. Sólo espero q no t pillaran en el tren. Ufff! q horror. Saludos a Albert y Jaume. Las fotos son excelentes y las crónicas moooolt bé. Xo picad un poquet + d plom que no costa res y la gente vol saber. Eh! y este último comentario no es gratuito. Besito.
ResponderEliminarEi cabrones, veo que os lo pasais dpm. Os envidio que te cagas. hablad algo de la comida, está buena, picante, diferente a todo, etc?
ResponderEliminarNAPIAS TE QUIERO TIO Y TE ECHO DE MENOS. ESPERO QUE ALGÚN DÍA TENGA COJONES PARA VIVIR LA VIDA COMO TÚ. ERES UN MOSTRO.
orejonnnnnnnnnnnnnnnn , iñaqui tronco en una de las fotos , creo que te has transformao te has hecho de ellos , dios cuando te vea el Madmi te gasea ejejejjeje hio putarrrrrrrrrrrr, ER TIGER
ResponderEliminarme encanta todo... veo que lo estais aprovechando a tope... vaya fotos más chulas... qué experiencias... qué envidia!!!!!!!! un beso grande
ResponderEliminarEy atl.lots,m'encanta saber que estau be i que disfrutau s'experiencia. Vos estic seguint sa travesia i sa veritat es que aquest blog fa que paregui que no estau tan enfora.
ResponderEliminarAixi i tot vos anyoram.
Una aferrada a tot tres.
PD: Heu vist que darrera vostro, a sa fot des Taj, a l'esquerra hi ha un homo fent un riuet a un abre??? jajaja
POMI