sábado, 25 de junio de 2011

Don Det: Sant Joan en Laos

Después de descansar dos días en Banlung, para que Jaume e Iñaki se recuperaran de la paliza, partimos hacia Laos. Nuestro destino es la isla de Don Det. Para llegar, requerimos 3 furgonetas, un autobús y una balsa rápida. Muchas veces no hay que desesperar, puesto que las comunicaciones no funcionan exactamente como en los países occidentales, pero mejor o peor funcionan. La segunda furgo nos deja en la frontera, una frontera en medio de la nada, una frontera de andar por casa. Al cruzar, nos avisan que en dos horas aparecerá un bus, y se van. Al cabo de las dos horas, aparece. En él, viajan unos cuantos “backpackers”. El bus, a algunos, nos deja en medio de una carretera muy poco transitada. Parece de nuevo que nos tocará pasar la noche al raso, pero a los 10 minutos aparece otra furgo… No hay que perder la fe.
                               
Una balsa nos cruza a la isla. En Vietnam visitamos la desembocadura del Mekong, que nace en Thailandia y serpentea por Laos y Camboya. Este rio de chocolate, que a primera vista no entusiasma, va ganando en encanto con el tiempo. Quizás por la calma que contagia, quizás por el avance silencioso y constante de sus aguas, quizás por sus riberas vírgenes o por las estampas que dejan las balsas que lo navegan. Encontramos hostal, y volvemos rápido al rio. Lo mejor del lugar, son las puestas de sol. El cielo se tiñe de azules, amarillos, rojos y malvas. Parece el lienzo de un pintor que está jugando con los colores. La sensación de paz es total, no hay ruido, nadie habla. Cenamos algo y nos vamos a dormir. No hay prácticamente nada que hacer en estos lugares, después de la caída de sol.
                                 
Día 23 de Junio, nos levantamos agitados. Sabemos que día es hoy, lo tenemos en mente desde el día que salimos. Un día importante. Pasará poco, pero hoy es uno de los días en que somos nosotros quienes miramos con envidia y nostalgia. Muchos de nuestros amigos en estos momentos están celebrando las fiestas de “Sant Joan” en Ciutadella ( Menorca ). Alquilamos unas bicicletas y recorremos la isla, intentamos pensar en lo afortunados que somos, pero no funciona. Con nosotros viene Jero, un suizo de varios parecidos razonables, que se nos ha unido. Hay muchísima gente que viaja sola, y que necesita compañía, por lo que se va adhiriendo temporalmente a otros grupos, o los van formando. Últimamente la gente nos busca. Después de pedalear de una punta a otra, sobre las cinco, decidimos que es hora de celebrar nuestro particular “Sant Joan”. Sacamos de la maleta la botella de “Gin Xoriguer“ que nos trajo Pepe, y conseguimos limonada y hielo. Con los pañuelos enfundados, los hemos llevado todo el día y no nos los quitaremos hasta el 24 por la noche, brindamos por este día, por este Santo, por Ciutadella, y por todos nuestros amigos que lo están disfrutando. Sort i ventura! Empezamos a descontar días para el año que viene…  A la celebración se une un joven local que sufre alguna deficiencia mental. Tras ir rebotando de local en local, encuentra refugio y diversión entre nosotros. La celebración dura toda la tarde, cantamos, recordamos, reímos y prometemos. 
                                         
A la hora de cenar, nos sentamos en un bar que anuncia en un cartel sus albóndigas con cebolla. El plato es carísimo para lo que acostumbramos a pagar, 9 USD por cabeza. Con este dinero hacemos las 3 comidas de un día, pero quizás porque el bar es de un australiano que no está dispuesto a regatear, porque la gente del bar nos lo recomienda insistentemente y porque estamos de fiesta, tiramos la casa por la ventana. Nos caen las lágrimas! Está buenísimo. Hace 3 meses que no comemos carne así. Y viene con su puré de patatas!! Lo más parecido que hemos probado a cocina casera desde que salimos. Nos relamemos… Y como nuestra conciencia está de fiesta, pedimos un segundo plato! Al final, el australiano se reblandece y nos cobra doce dólares por los dos platos.
                          
Al día siguiente, nos desplazamos hasta Champasak. Hay unas ruinas que valen la pena, y nos viene de paso en nuestro camino. Pasamos una tarde tranquila, caminando entre las ruinas y la jungla, mientras no podemos evitar hablar de tantas y tantas anécdotas que nos han pasado en estas fiestas y repasar en cada momento lo que estará pasando a miles de kilómetros. El momento de la paella nos duele especialmente… El día siguiente, lo pasaremos sentados en un autobús, 19 horitas… Hay que ganar algo de tiempo, pues el día 8 nos espera en Bangkok la Srta. Edita Valachova. 
                                
P.D: Gracias a todos los que en esta fechas os habéis acordado de nosotros. En el momento duele, pero se agradece. Tampoco reconoceréis que los mails, mensajitos y demás llevaban algo de mala leche, así que… Gràcies!
                 
P.D2: Estamos escribiendo desde el autobús. Llevamos todo el día aquí metidos, y aún nos quedan doce horitas..
 
                                      
                                                       
                                            
                                                                                                              
    




18 comentarios:

  1. Este blog tiene un nuevo seguidor. Cada vez somos más y más jovenes. Enhorabuena Carlos y Zaida, i... benvengut Gerard!

    Ánimos, Alonso. Esperamos verte por aquí otra vez, aunque procura q no coincida con ninguna final.

    Incondicional: Me sap greu

    Vicky i Braham: Avisau quan arribi na victorieta... Anirà molt bé!

    ResponderEliminar
  2. Mari Cruz, te mando un besito para que luego no me digas que ando desaparecido. No me olvido del video de China....y de mas cosas que faltan:)

    Paste, eres un grande!!

    Sr Martin, Enhorabuena!! bienvenido Gerard

    Apolonia, se que te gustan las aventuras acuaticas......en breve mas, un besito grande

    Alonso, esta gente te necesita que vegas, tanto decirte que te callases cuando estabas aqui y no hacen nada mas que recordarte. Un abrazo muy grande

    HDC, MIAMI CON PEPILLO, NICO Y BERTO NO? UFFFF TIEMBLA POCO!!!

    VASCA, Todavia estamos esperando tus comentarios

    Pablito, cuelga las botas anda!

    PAQUITO!! NEUS!! Una copita de vino y unas tapas

    MUCHAS GRACIAS A TODOS

    ResponderEliminar
  3. este número no ha tenido tanto éxito, hay que crear polémica, intriga y aventura....

    ResponderEliminar
  4. Jaume muy bien los videos rollito calleja que te has marcado en el anterior scketch esa es la idea !!!!!!! pero la parte literaria que no decaiga!!!!!!!

    Albert como ha ido el STOP AND GO has cambiado de duros a intermedios????

    Iñaki cuidado con la cobra taka taka que por esos rios " ADME CASO "

    ResponderEliminar
  5. Acabo de ver el ultimo video !!!!Que le haceis al amigo!!!!! pobre chaval!!!!!!

    ResponderEliminar
  6. HOLA QUINA FESTETA XORIGER, CLARO NOLTROS CURRANT UN BESITO

    ResponderEliminar
  7. Me ha gustado mucho el video rollo "AUSTIN POWERS"
    -¿Si uno de Vietnam es vietnamita, uno de Laos es....?
    LAOSTIA, Patxi, LAOSTIA!!!!
    -El otro día fui a la embajada de Laos....
    y me dijeron que no tenian de vainilla.
    Creo que el colega de Laos que os echasteis, no va a olvidar SANT JOAN en su vida, seguro que aún le durá la resaca.
    Seguir así, contandonos vuestras aventuras y alegrandonos nuestros días en el curro.
    Un abrazo chavalotes, NOS VEMOS EN BOLIVIA

    ResponderEliminar
  8. Hola tipo!!!M´encanta veure que el vostre bloq, Bert ja saps que per escriure som un poc peresós però sempre pendent de voltros!!!
    Estic disfrutant del vostre viatge, amb l íntensitat amb la que ho viviu, com ho contau i les precioses fotos que posau!!!!
    Esper que tot vos segueixi anant tant bé com fins ara!!!!
    Anim a tots tres.
    Una aferrada molt forta i gracies per compartir aquest viatge amb noltros.

    ResponderEliminar
  9. Aixi m´agrada, no s´ha de perdre les arrels,i pel que es veu St.JOAN i CIUTADELLA está molt calat en el vostres sentiments.Ni LAOS s´ha resistit a les pomades, tot un merit passejar a la motxilla la ampolla de Gin.Segueixo estan prendada, del blaus cels de les postes de sol. JAUMET si et queda algun iberic dona-ho a aquesta nena que està al teu costat,está ben primeta criatura.Seguim esperant la propera entrega cada vegade som més el seguidors. besos

    ResponderEliminar
  10. Veig q s'estan animant a escriure personatges selectes darrerament.... Me quedao e-Lao!

    ResponderEliminar
  11. Me encanta leeros! Un beso muy grande para los 3... Por donde andáis? Nosotros por Ban Lung, ya en Cambodia. Anda que no nos hemos acordado de vuestra historia hasta llegar a la frontera y con el Agua al cuello! Por cierto, ya he reservado en sipadan, el 29 de septiembre estoy allí.
    MUAAAAA

    ResponderEliminar
  12. Este comentario ha sido eliminado por el autor.

    ResponderEliminar
  13. Chavales hay que poner mas videos rollito calleja!!!!!!!!!!!!

    ResponderEliminar
  14. FERNANDO, Muchísimas grácias por la información de Camboya pero no pude leer tu mensaje a tiempo, estaba ya en Laos para cuando me pude conectar. Es una pena porque me hubiese encantado ir. De todos modos me lo apunto y quíen sabe...igual vuelvo a Camboya, es un país espectacular!
    Durante nuestra ruta, le conté a Jaume tu viaje en bici por el país, seguro que fue increible!!
    Un abrazo muy grande y gracias de nuevo!!!

    ResponderEliminar
  15. Hola adventurers of the world,

    I hope you are well and you have fun as always. Sorry for not being able to tell you a real goodbye in HCM.
    Anyway, your site is very great and allows us to travel around with you!
    So a big "gracias" for that and if one day you decide to go through a less exotic city than HCM...like Paris, you are welcome. :)
    Enjoy and take care of you.
    Une "bise" à chacun de vous. Amélie

    ResponderEliminar
  16. Som una parella catalana que estem viatjant per el món, curiosament hem vist que varem iniciar el viatge el mateix 15 de març del 2011..i que hores d'ara estem molt propers, vosaltres a Cambodja i nosaltres demà arribem a les 4000 illes de Laos!! qui sap si ens hem creuat en el camí...
    us deixem el nostre blog (www.sentintelmon.blogspot.com), qui sap si ens trobem per australia a finals d'any!
    salut i felicitats!

    ResponderEliminar
  17. Para poner el mundo en orden primero tenemos que poner la
    nación en orden; para poner la nación en orden primero
    tenemos que poner la familia en orden; para poner la familia en
    orden primero tenemos que cultivar nuestra vida personal, y
    para ello, primero tenemos que poner en orden nuestro
    corazón”

    ResponderEliminar
  18. Ei tropa! Com vos va? Per lo que veig gens malament. Bonissim es video des "laoita". L´any que ver l´heu de dur a Sant Joan.
    Salut

    ResponderEliminar